İçeriğe geç

Forum

Please or Kayıt ol to create posts and topics.

Yaşlanmak

sanırım ilk belirtilerinden biri yetişememek. hayatın zirvesinden mi başlanır ölmeye bilmiyorum ama radarlarım aktif ve iyi çalışır durumda olduğundan ilk sinyalleri alıyorum kolayca. benim zamanım geçiyor artık, yeni bir dünya, yeni bir toplum, yeni bir depresyon sahneye çıkmış bile. sanki yaşamdan emekliye ayrılmış gibi hissediyorum, oysa daha yolun yarısı bile demedik.

ne kadar zamanım kaldı bilmiyorum. tamamlanmışlık hissini bir parçada olsa yakaladım daha doğrusu kokusunu, tadını falan aldım. geleceğe dair bir planım yok. beklediğim bir şey yok rutinlere ve süprizlere hazır değilim hayat bundan sonra önüme ne koyarsa oyalanmaya devam.

geçmişteki benliklerimin çoktan öldüğünü ve benim onları gömmeyi akıl edemediğimi çakozlayıp inceden bi bırkıldım. şu şarkıları dinlerken heyecanlanan eski bir ben vardı ölmüş gitmiş haberim yok. şimdiki ben hiç tat alamıyorum bu şarkılardan. ve tabi diğer şeyler bir çok atmosfer ölüp gitmiş, hiç bir şeyin tadı kalmamış. aynı şeyle karşılaşmayı umuyorsun ama sen eskisi gibi değilsinki başka bir şeye dönüşmüş her şey.

tamam yenisi nerde yenisininde bir tadı tuzu olmak zorunda yeni bir kitabı eski kafayla okumaya çalışmak yada eski bir kitabı yeni bir kafayla okumaya çalışmak gibi bir şey daha daha ileri yaşlarda bu işin dozu artacak mı acaba? yoksa solan yaprakların tekrar yeşermesi mümkün müydü?