Şu kişiden alıntılanmıştır: Kaptan tarhinde Ocak 29, 2024, 12:41 pm

İyi bir yaşam için tek gereken standartları yükseltmektir. standartlar ise paraya endekslidir.

size bir sihirbazlık numarası öğreteyim.

çok lüks ve pahallı bir spor araba ile sıradan ekonomik bir araç arasındaki farkı yok etmeyi öğreteceğim. eğer araba denen şeyin sizin için anlamı yalnızca, bir yerden bir yere götüren araç ise, ve bir yerden bir yere ideal güvenlik ve şartlarda ulaşmak ise iki arabada size uyar. birinde standartlar ideal iken diğerinde aşırıya kaçılmış. tek fark bu biri ideal öteki abartı ve gereksiz. iki şey arasındaki farkı yok ettik ama onun yerine başka bir fark koyduk. standartları yükseltmek aşırıya kaçmak gösterişe ve zevklere doğru ilerlemek değildir. ideal olanı daha ileriye taşımak standartları yükseltmektir. süper hızlı araçları sürecek yollarımız dahi yokken bunları en tepeye koyuyoruz oysa araçların fonksiyonlarını ve çalışma prensiplerini yükseltmekle ilgileniyor olabilirdik. uçan bir araba istemek standartları yükseltmektir. diğer arabalardan güçlü bir araba yada daha güzel bir araba standartları yükseltmek değildir. bu yüzden, standartları yükseltmek daha çok paraya sahip olmayı gerektirir, algısı bize satılan en büyük yalanlardan biridir.

standartları maddi hayatta yükseltmek için önce manevi anlamda standartları yükseltmek gerekir. ne istediğini ve neye ihtiyacı olduğunu belirlemekte kafası karışık olan insan tıpkı küçük çocuklar gibi davranır. hayal gücü elinden alındığı için ne isteyeceğini bilemez ve talep edemez. insan ancak hayalini kurup hoşuna giden şeyleri ister arzularımız hayal gücümüzü tetikler ve tasarlamaya başlarız. modern hayat bize hep daha çekici olan oyuncaklarla bizi avutup sıkıldığımızda yenisini vermekle yetindi. bize neye ihtiyacımız olduğu hep fısıldandı. bu fısıltıları kendi fikirlerimiz gibi kabul etmeye başlayınca biraz rahatladık. içten içe hep daha iyisini istediğimizi farketmeye başladık çünkü olgunlaşıyorduk ve ihtiyaçlarımız değişiyordu. bize çocuk muamelesi yapan bir düzen yaratmıştık. bunu sezmeye başladıkça bu dünya kötü bir yer bunu düzeltmemiz lazım gibi fikirler yeşertmeye başladık. oysa bizim standartlarımız öyle düşük, öyle yerlerdeki hiç bir şeyin farkında değiliz. problemi kendimizde değil dışarda arıyorduk. zamanımızı kontrol ettiğimizi yönetebildiğimizi sanıyorduk fakat kendimize yönelmekten kaçmaya çalıştığımızın farkında değildik. artık uyanacak kadar olgunlaştı toplumlar ancak bu uyanış bir kabustan irkilerek uyanmak gibi olursa aynı kötü rüyayı bir daha görmemeyi umacaktır.