Yaşamak

yaşamak, o biçim yaşamak.

kenetleniyorum işte. fikirlerimi zımparalayan orospuluklarla birlikteyim yine. açım, ekmeğe değil, deliklerde biriken sancılara düşmüş pezevenkler kadar açım gülmeye.

şerefsiz bir yalnızlıkla güreşiyorum her gece. hayallerimdeki piçliğe erişmekten çok uzağım. nirvanama çomak sokan kadınlara aşıktım her zaman. bir ıslaklıktı ruhumu saran, sırılsıklam bir namussuzluğa bürünüyordum uslanmadan. bok gibiyiz, inan bana, iğrenç ve rezil durumdayız.

dünyaları siksek nafile. galaksi götümüze girse yine değişmez şarabımızın rengi. görmüyor musunuz? kirleniyoruz bu şekilde, ellerimizden yüreğimize kadar sıçrayan çamuru, gözlerimizdeki pasağı, dilimizdeki oynaklığı…

geceyle örtünüyorum. arınmak için ağlamam gerek, o göz yaşı, o kalbin titrek haykırışı gerek. suretimden gülümsemeyi silmem gerek. kıvranmam gerek. burkulup kırılmalıyım toparlanmak için. en aciz halimle sabahlara dek yalvarmam gerek.