insanlar arasındaki yakın ilişki diye tanımlarsak çok genel bir tanım olur tabi, ne diyelim sıcak ilişki desek tuaf gelebilir, resmiyetten uzak ilişkide garip geliyor. tanımlayamıyorum şuan ama samimiyet her neyse bu saygıdan yoksun bir sosyal ilişki biçimi olmamalı. insanlarla samimi olmadan önce onlara saygı göstermeyi ve onlarında saygısını kazanmayı her şeyden önemli bulurum. saygı kavramı dışarıdan bakınca resmiyet veya mesafe kokan bir ilişki biçimi gib görünebilir ama saygı denen şey olmadı mı insanlarla ne sağlıklı bir iletişim kurulabilir ne de sağlıklı sosyal ilişkiler sağlanabilir.
kendimi her şeyden önce bir hayvan olarak kabul ediyorum, iç güdüleri olan, maddi ihtiyaçları olan bir canlı olmam hasebiyle, ben en başta bir hayvanım. hayatta kalmak, rahat bir yaşam sürmek ve ihtiyaçlarımı gidermek isterim. hem fiziksel hemde psikolojik sağlığımı korumam gerek. bu yüzden ormandaki diğer hayvanların yaşam alanına girmem bu bir orman kanunudur, onlarında benim alanıma girmeye yetkileri yoktur. bu saygıdır. yani beni kendi otoritesi olan bir canlı olarak kabul ediyor, bende onu kabul ediyorum. eğer onu tanımazsam o da beni sorgulamaya başlayacak. ormanda kimse yargılanmaz, hatanın bedeli hayattır. ormanda herkesin önce kendi yaşamına duyduğu bir saygı vardır. yaşam bir bütündür ve kutsaldır.
birde insani yönümüz var tabi, sosyaliz, öyle olmak zorundayız, bazı durumlarda kendimizi diğer insanlara açmamız gerekiyor. birbirimize muhtacız özel alanımızı paylaşmamız gerekebiliyor. samimiyet, bu ortak yaşamın yeterince paylaşılıyor olmasını ifade ediyor olabilir. bunu yaparken hayvani yönümüzü unutuyoruz. birine sizinle istediği gibi konuşma yetkisi verirseniz ve asla kaldıramayacağınız bir şey söylerse o kişi, bunun sorumlusu sadece siz olursunuz. hatanızın bedelini psikolojik sağlığınızla, itbarınızla ve bozulan bir sosyal ilişki ile ödersiniz. samimiyet kurulmadan önce saygı tesis edilmeli unutmayın heppimizin bir yanı vahşi bir hayvan. benimki asosyal bir boz ayı.
Yorumlar