bir şeyin fanı olmayı kimseye konduramadığımdan olsa gerek, bu tarz dizi, film vs gibi medya ürünlerine bu denli ilgi gösterenler bana, nereye tutunacağını bilemeyen insanlar güruhunun, parlayan her şeyi kutsaması ve devamında kendini kamaşan her şeye saldırmak ve tüketmek, benimsemek zorundaymış gibi hisseden mental açlık çeken filozombilermiş gibi gelmesine sebep olur. tüketimden felsefe devşirmek, brain-wash’tan ufkunu ikiye katlamaya çalışan, ucube akımları (nihilizm) bohemlikle harmanlayıp güneş gözlüğü fiyakasını yakalamaya çalışan, eksikliğini muzip zihinlerin hınzır işlerini ithal etmek suretiyle gideren, evvelden belirttiğim gibi parlamaları, kamaşmaları, kıvılcımları en ilkel canlı türleri gibi kutsamaları (güneş tapınımı ve güneş kültüde burdan gelir), ne ölçüde perişan vaziyette olduklarının vesikasıdır.
uzun cümleler kurup okurken nefesini kesmeyi, ciğerlerindeki solunum periyotlarını kontrolüme alıp, nabzıyla oynamayı severim okuyucunun.
bizde izledik güzel ve ilginç yapımlar ama hiç birini zümrüt gibi, altın gibi görmedik izlediklerimiz izlediklerimizden fazlası olmadı hiç. hayata, yaşayan ve yaşamış olan insanların kederlerini ve sevinçlerini hesaba katarak anlam vermeye çalıştık. şiirler, şarkılar, öyküler hepsi bizi şimdiden koparmak için kazılan çukurlardan yada bizi şimdinin kederinden teselliye davet eden yatıştırıcılardan fazla olmadı. materyalist fırtınadan sonra ruhumuzda açılan gedikleri plastikle onarmadık biz yaralarımızı asla sarmadık, acıyı hep canlı tuttuk ki mayın tarlasında yürüdüğümüzü unutmayalım.
Yorumlar