delilikle deha arasında ince bir sınır yoktur. çünkü bu kavramlar bir süreci parçalarına ayırmak işlevini görmekten başka işe yaramazlar. delilik ve deha yoğunlaşan bir zihnin kendini konumlandırma biçimleridir. mantık sizin zorlayabildiginiz kadar esnektir. bir opera kompoze etmek ile dengesiz davranışlar sergilemek ikiside mantıklıdır veya mantıklı olmak zorunda değildir. bir şeyin ötesine geçmek faydalı veya zararlı diye ayırt ediliyorsa orda tartışılan opurtinist bakış açısıdır. olayı ele alış biçimimiz kavramlara olan hakimiyetimiz veya kendine has görüşümüz içinde yaşadığımız dünyayı inşaa ediş surecimizi ifade eder. mükemmeli goremiyorsan gözlerin kör veya bozuktur. çünkü her şey mükemmeldir ve bunu kanıtlamanin tek yolu mükemmeli görmeye çalışmaktır. ben görebiliyorum yaşam muhteşem bir şey bı dolu çılgınlığın içinden 100x hızlandırılmış bir şekilde geçiyoruz baş döndürücü bir hızda olup biten milyonlarca şeye şahit oluyoruz insanoğlu binlerce yıl berbat şeylerle ve muhteşem şeylerle karşılaştı hepsinin sonunda tam olarak geldiğimiz nokta bu milyarlarca yıldız carpismis ve hala bu yıkımın içinden bir düzen filizlenmeye devam ediyor. geçmişi şimdiyi ve geleceği görebilen insanlarız sahip olduğumuz imkanlara ve lükse daha önce hiç bir kral sahip olamadı. biz kölelere ve saltanata ihtiyacı olmayan krallarız. sahip olduklarının kıymetini elbette bilen yok. herkes sürünüyormus gibi şikayetçi ahmak insanlar koşulların daima daha avantajlı ve ileriye dönük gelişeceğine kendini inandırır. oysa hayatlarimiz yaydan çıkan bir ok gibi değildir. firlatilirsin ve bir yere saplanıp kalırsın diye beklentiye girmek bundandir. yaşam dalından kopup yere düşen yaprak gibidir döne döne savrula savrula eninde sonunda yere düşeriz. daima aşağı düşeriz, ileriye gitmez hiç bir şey. yaşam denen şey sonunda bir yere toslamak zorunda.
memento mori, her şey solup gider, ıslanan kurur, yanan söner, yükselen düşer, kimse düşmek istemiyor ama gittiğimiz tek yön aşağısıyken şikayetçi olabileceğimiz diğer her şey önemsiz. daha iyi koşullar demek uyuşmuş ve körelmiş bir topluluğun konformist kaprislerinden başka bir şey değildir. acı ve zulüm her an bizi kovalayan golgelerimizdir. yakalanan da olacak kacan da olacak. bu kusursuz bitirmen gereken bir yarış parkuru değil, bu sadece içinde olduğun şeyi idrak edebilme şansıdır. dünyayı mükemmel kılacak olan şey zaten öyle olduğunu görebilmektir. hayır ama bildiğin her şey bunun aksini iddia ediyorken sen asla kendine güvenip o duvarı yikamazsin. böylece ya dahi olursun yada deli. dahiler neyse onu görürler ama deliler çok şey görürler ve kimse onlara inanmak istemez.
çizgiler sınırlar duvarlar hepsini biz çizdik biz kurduk biz inşaa ettik.
Yorumlar