aniden gelen toplum içinde çırılçıplak soyunma arzusuyla başa çıkmakta zorlanıyorum artık. çıplaklık ve soyunma, kıyafetlerini çıkarmaktan çok, insanlara içimdeki hislerin şiddetini gösterme isteği. öfkem, sevgim ve adını bilmediğim diğer hislerim çoğunlukla atom bombası gibi patlıyor içimde. bütün bedenimi okşayan şiddetli bir duygusal reaksiyonun expresyonist artçıları auramı ve çekim kuvvetimi tehlikeli seviyelere çıkarıyor.
ender durumlarda dişlerimi sıkıp, güç hayvanımın pençelerini gizlemesi ve kendini kontrol etmesi gerektiğini hatırlatıyorum ona. o kimseye bulaşmak istemeyen gücünün farkında olan bir boz ayı. her şeyi parçalayabilecek ve kemiklerine kadar unufak edebilecek güçte. böylesine bir güçle karşılaşmayı hakedecek hiç kimsenin olmayışı yada kimseyi buna layık görmeyişi ona sataşabileceğiniz anlamına gelmiyor elbette. zaten auramın şiddeti herkese bilinç dışı bir yoldan bunu anlatıyor. ormanda bir ayı görürsen ondan kaçamazsın ölü taklidi yapmalısın yoksa sana ormanda olduğunu hatırlatmak isteyebilir. ayılar leşlerle ilgilenmez. ayılar meraklıdır kovana elini sokmaktan çekinmez. cesarete ihtiyacı yoktur, lezzetli olan dışında her şeyi değersiz görür, krallığı aslana terk etmiştir. ayrıca kurşun geçirmezdir.
Yorumlar