Klaketin suratımda patladığı bir 3.30 durağıydı ilk sahne. Nereye mi gitmiyordum? Kabuğumu kıracak, cesur dişilerin arasında çatırdamak istediğim bir yere mesela. mükemmel miyim? Kendime yağ çekmiş gibi gıcırdamayı bırakıyorum cevabı düşlerken. Mükemmelim. Öyle olmasa bile kalp kulakçıklarımın bacaklarını açıp ıslak ıslak duymak istediği söz bu. Benden bana mükemmelim. layık olunası. cumartesi sabahı kahvaltı masasının ortasına kondurulmuş bir tebessüm.
Hatta pekmez gibiyim, duraktayken içimi kemiren yer var mı acaba sahnesine geçiş için makyaja oturduk. Suratıma bir ifadeyi yerleştirirken ıkınmam gerektiği olur. Sevgi mesela, zorla çay ikram edilen utangaç misafir gibi gezinir yüzümde. Kol düğmesi takacak kadar ince bir beyefendiydi içimdeki nezaket işleri bakanı. Spotlar yüzümdeki pudrada dağılırken gelmeyen otobüs sahnesine, sigara yakarsam kesin gelir temalı murphy kanununa gönderme yapan repliği ateşlemek için ağzımda duran dala tutundum. Kibriti çaktım. Bu sahnede en güzel oynayan ciğerlerimdi, dumanı elektirik süpürgesi gibi çekişimden belliydi kanser festivalinde aday gösterilecekleri.
Otobüs, duman, hafif bir meltem, bekleyiş ve durağa bir kadının gelişiyle hikayenin çiçek açışı. Kestik. Kadına göre topuk bir zerafet biçimiydi. Ben saatin tik tak ritmini arayan bir şairdim. Tak tak tak tak tak kadın duraktaki popülasyonu yokladı, yalnızdım bir deprem olsa ve durağın etrafı yerin dibine batsa etrafımızda lav denizi oluşsa durak adasında yalnızca ikimiz ne kadar hayatta kalabilecek ve en önemlisi kaç günde sevgili olabilecektik, gibi kosünüs problemleri ruhumun her çatlağından yüksek basınçla fışkıran saçma sorulardan bir kaçıydı. Kadının kulağı içimdeki sesi duyacak kadar gelişmiş olabilir mi endişesinin seviyesi azalınca sırtımı dönüp uzaklara odaklandım tansiyonumu yükselten tek şey kadının hala orda olduğuydu.
Kestik. Role girmiyorsun sorun nedir? Otobüs bekliyorsun duraktasın kadın sadece figüran.
Hayatta öyle güzel şeyler çıkar ki karşımıza ve fakat senaryoya dahil değildir hiç biri. Oynadığım rolün dışına çıkmaya çalışırım hep tabi beceremem asla, rolün neyse ona uygun davranmalısın. Sonunda murphy kanunları işledi ve sigaramdan 3 nefes aldıktan sonra otobüs yanaştı kapılar açıldı önce kadın bindi sonra ben. Nereye gitmiyordum ki?
Yorumlar